Gra miejska Poszukiwany - Poszukiwana - Gdańsk i Wrocław
Zaginął nastolatek!!!
Pomóż nam go odnaleźć!
Z takim przesłaniem Fundacja ITAKA zwróciła się do nastolatków, chcących wziąć udział w grze miejskiej we Gdańsku i Wrocławiu.
Artur to młody chłopak, uczeń jednego z gimnazjów. Do dużego miasta przeprowadził się w wieku 5 lat. Wcześniej mieszkał z rodzicami w małym miasteczku. Jego dzieciństwo upływało wesoło, mieszkał z rodzicami i dziadkami w dużym domu. Kiedy Artur miał 3 lata na świat przyszła jego siostra Magda. Tamten okres Artur wspomina wspaniale. Jednak, kiedy całą rodziną przeprowadzili się do dużego miasta, życie Artura zaczęło się powoli zmieniać...przeczytaj całą historię Artura
Gra miejska Poszukiwany - Poszukiwana jest elementem kampanii profilaktycznej Nie uciekaj skierowanej do młodzieży zagrożonej ucieczką z domu. W grze udział wzięła młodzież ze szkół ponadgimnazjalnych z Gdańska i Wrocławia. Łącznie w obu grach wzięło udział prawie 200 osób a uczestnicy mieli za zadanie odnaleźć zaginionego nastolatka – Artura. W poszukiwaniach pomagały im wskazówki, które zdobywali wykonując zadania w oznaczonych na mapie punktach. Drużyny, które najlepiej wykonały zadania i odnalazły zaginionego chłopca otrzymały nagrody.
Gdańsk:
I miejsce zajął zespół z ZSO w Helu - 33 punkty.
II miejsce zajął zespół z IV LO im. Marynarzy WOP - 31 punktów.
III miejsce zdobył zespół z IV LO im. Marynarzy WOP - 30 punktów.
Wrocław:
I miejsce zespół z Gimnazjum nr 9 - 36 pkt.
II miejsce zespół z Gimnazjum nr 9 - 34 pkt.
III miejsce Gimnazjum nr 1 - 34 pkt.
Gracze mieli szansę na wygranie atrakcyjnych nagród: kart podarunkowych do sklepów H&M i Empik oraz biletów do kina.
Młodzież dzielnie przemierzała miasto w poszukiwaniu Artura. Prawie wszystkim zespołom udało się go odnaleźć. Wszystkim drużynom serdecznie gratulujemy.
Czym jest Gra miejska?
Gra miejska jak sama nazwa wskazuje odbywa się w przestrzeni miejskiej. Łączy w sobie cechy LARP'a (Live Action Role-Playing) i happeningu miejskiego. Uczestnicy są zwykle podzieleni na rywalizujące ze sobą zespoły. Poruszają się po mieście opierając się na mapie satelitarnej, którą wraz ze wskazówkami otrzymują na początku gry. Obszar na jakim toczy się gra zależy od sposobu przemieszczania się zespołów (pieszo, rowery, segwaye, samochody).Zespoły docierają do punktów wskazanych na mapie, gdzie czekają na nich zadania. Charakterystyczną cechą gier miejskich jest właśnie specyfika wykonywanych zadań. Zwykle wymagają one kontaktów z przechodniami i mieszkańcami miasta: pożyczenia na chwilę jakiegoś przedmiotu, zaproszenia do wspólnej zabawy, uzyskania potrzebnych do dalszej gry informacji. Są także zadania typu „adventure” - wymagające szybkiego dotarcia w określone miejsce, odebrania wiadomości z automatu telefonicznego lub znalezienia jakiegoś ukrytego przedmiotu. Uczestnicy gry podczas wykonywania zadań spotykają zwykle postaci – animatorów, którzy mogą wyznaczać uczestnikom dodatkowe zadania lub udzielać potrzebnych informacji. Elementem podnoszącym atrakcyjność oraz ułatwiającym uczestnikom zaangażowanie się w grę jest linia fabularna scenariusza. Z którą zwykle związane są tematyczne gadżety czy zadania. Scenariusz na różne sposoby uatrakcyjnia rozgrywkę: gracze mogą od postaci fabularnych nabywać przedmioty (artefakty) pomocne w grze, mogą brać udział w dodatkowo punktowanych „misjach” polecanych im przez napotkane postacie.
Artur to młody chłopak, uczeń jednego z gimnazjów. Do dużego miasta przeprowadził się w wieku 5 lat. Wcześniej mieszkał z rodzicami w małym miasteczku. Jego dzieciństwo upływało wesoło, mieszkał z rodzicami i dziadkami w dużym domu. Kiedy Artur miał 3 lata na świat przyszła jego siostra Magda. Tamten okres Artur wspomina wspaniale. Jednak kiedy całą rodziną przeprowadzili się do dużego miasta, życie Artura zaczęło się powoli zmieniać. Z tamtego czasu Artur zapamiętał, że nie tylko miejsce się zmieniło. Jego ojciec dużo więcej pracował, czasami wracał późno w nocy. Artur pamięta też, że rodzice zaczęli się kłócić, mama często była zdenerwowana i zmęczona. Dlatego też kiedy Artur to zauważył postanowił, że będzie możliwie grzeczny i pomocny. Kiedy wychodzili razem na spacer, Artur pakował rzeczy Magdy, sam się ubierał. Wtedy też mama go chwaliła, a tata, kiedy więcej czasu spędzał w domu, w weekendy, widząc samodzielność syna, chwalił go za to „jak dobrze opiekuje się mamą i siostrą”. Wtedy Artur czuł się potrzebny i dumny z siebie. Niestety kiedy Artur miał 12 lat jego siostra, Magda, poważnie zachorowała. Z całego tego czasu pamięta tylko ogólne zamieszanie. Rodziców i Magdy prawie nie było w domu. W czasie kiedy siostra chorowała, często sam musiał o siebie dbać. Mama wciąż była zmęczona i przygnębiona. Nie miała czasu dla syna. Ojciec Artura wracał do domu coraz później. Często pachniał alkoholem i szybko szedł spać. Artur w domu czuł się coraz gorzej. Tęsknił za swoim poprzednim życiem. Kiedy byli razem, albo się kłócili, albo ze sobą nie rozmawiali. Zaczął więc więcej wychodzić z domu, czasami tylko włócząc się po mieście, czasami grając w piłkę z kolegami. Ciężko mu się było na czymkolwiek skupić i jego oceny zaczęły się pogarszać. Kiedy jego rodzice dowiedzieli się o tym, że nie zda do następnej klasy, bardzo się zdenerwowali. Po wywiadówce mama Artura wróciła do domu i popłakała się, mówiąc Arturowi, że w tym wszystkim jeszcze on przysparza jej cierpienia. Ojciec powiedział mu, że bardzo się na nim zawiódł, bo myślał, że jest inteligentnym chłopcem, a widzi, że nie można na nim polegać. Artur nie mógł wytrzymać tego, co usłyszał w domu. Wyszedł i postanowił nigdy nie wracać.
